10.Nierozłączni odc.2

  

(c) śliczne ikonki Rickley

Siema!

W sumie to nie ma za bardzo tu o czym pisać, na polu jest już zimno, zbliża się jesień. Nie wiem, jak wy, ale ja mimo wszystko lubię te kolorowe, spadające liście i tą ponurą, aczkolwiek wesołą jesienną pogodę hahaha:D Sama nie wiem, dlaczego jeszcze piszę tego bloga. Rzuciłam starego, a na tym jest nudno, aczkolwiek mam wenę, więc chyba tylko dlatego. Jeśli będziecie chcieli notki, będę pisała, choć sama zastanawiam się, ilu was tu jest, bo wydaje mi się, że o wiele mniej, niż dawniej. No cóż. Ale jestem, piszę. Czytajcie. Będzie dobrze.

Nierozłączni odc.2

Katy siedziała sama na poddaszu, podczas 10 już z kolei randki Hanny z Jasonem. Praktycznie co noc razem gdzieś wychodzili, a ciemnowłosa zostawała w domu ze swoimi myślami i wyrzutami sumienia. Dręczyła ją tylko jedna myśl: dlaczego on jej nie powiedział? Czy jest na tyle fałszywy, że nie przeszkadza mu ten incydent, czy też może zapomniał o wszystkim? I co ona ma teraz zrobić? Hanna przecież ją znienawidzi, jeśli się dowie. Ale przeciągane kłamstwo, to przecież większe kłamstwo.

Na ziemię sprowadziło ją pukanie do drzwi. Czym prędzej zbiegła na dół i otworzyła przyjaciółce.

-Hej, i jak było?

-Cudownie! Pamiętasz ten film o zombie w roli głównej?

-Ten, w którym ten gościu z koparki został zjedzony?

-Tak.

-Mhm.- Mruknęła ciemnowłosa.

-Byliśmy właśnie na nim.

-To cudownie.-Katy udała entuzjazm.

-Chodź, wyjmę ciasto z piekarnika, ty jak zwykle zapomniałaś!

-Przepraszam. - Powiedziała cicho Katy.

-A coś ty taka przygnębiona?

-Sama nie wiem, Han, daj spokój.

-Mam nadzieję, że nie będzie ci przykro, że dzisiaj wieczorem Jason zaprosił mnie do jakiegoś klubu?

-Nie. Zostanę sama, lubię zostawać sama. To takie.. fascynujące.

-Przestań Katy - powiedziała rudowłosa - wiem, że spędzam z nim teraz dużo czasu, ale w końcu to on organizuje te wszystkie wyjścia, a ja.. nie potrafię odmówić! Chyba naprawdę go kocham. Ale nie martw się, sobotę spędzimy razem!

-Spokojnie, Hanna! Twoje szczęście to również moje, tak?

-No niby tak, ale widzę, że jest ci przykro.

-Nic mi nie jest, naprawdę.

-Nie musisz udawać szczęśliwej!

-Ale taka jestem, idź na górę się przygotować na wieczór. I weź proszę te kolczyki ode mnie, będą ci pasować do sukienki.

WIECZOREM

-Wiesz, te kolczyki chyba pogrubiają mi twarz.

-Wyglądasz w nich świetnie, nie marudź!

Rozmowę przyjaciółek przerwał dzwonek do drzwi.

-Witaj skarbie, mam coś dla ciebie!- chłopak wręczył dziewczynie prezent.

-Aww, Jason, nie musiałeś!

-Jak słodko, aż rzygam tęczą.- Pomyślała Katy, lecz zaraz potem powiedziała: "bawcie się dobrze, tylko nie za dobrze!" i mrugnęła porozumiewawczo go przyjaciółki.

<Boże, co ja zrobiłam. Oni są taką świetną parą! A Jason z wyrzutów sumienia kupuje jej jakieś różowe prezenty. A co z Mikiem? Jemu też nie powiem, bo boję się go stracić?>

<Nie mogę na siebie patrzeć. Ehh>

PARĘ GODZIN PÓŹNIEJ

<Nie ma nic lepszego na poprawienie humoru niż jakaś nudna, głupia książka. O, słyszę dzwonek do drzwi, pewnie już wrócili.>

-Ćśś, nie możemy obudzić Katy. - zaśmiała się Hanna.

-Jest na górze?

-Tak, o tej porze pewnie już śpi.

-Do zobaczenia jutro.- powiedział Jason, łapiąc Hannę za tyłek. Ta zachichotała i pożegnała chłopaka.

<Lepiej pójdę spać, Hanna za chwilę tu będzie.>

RANO

<Zasypiam wcześnie i budzę się późno. Ehh. Chyba zadzwonię do Jasona, muszę go zapytać, co dalej z tym zrobimy. Pewnie już wstał.>

Kiedy szatynka wykręcała jego numer, jej ręce trzęsły się niemiłosiernie, jednak dalej wciskała kolejne cyfry.

-Halo?- Usłyszała w słuchawce głos chłopaka i zdrętwiała.

<Odezwij się, Katy>

-Halo, Nick, czy to ty? Odezwij się, to nie jest śmieszne.

<Nick, jaki Nick?> Ciemnowłosa dalej nie mogła wypowiedzieć ani słowa.

-Nick, chłopie, jeśli to ty, to wiedz, że jestem już blisko. Tak, niedługo będziemy ją mieli.- Powiedział Jason.

Teraz dopiero Katy przestraszyła się nie na żarty. Czy on mówił o...

-Dobra, to nie jest zabawne. Zadzwoń, jak zmądrzejesz, idioto. A ty, blondyn, nie tak mocno z tą lalą. Musi przeżyć.

i jak wam się podoba?

xoxo, Wasza Lu!